Dieta samuraja
Kierujący się prawami z kanonu bushido, japoński mężczyzna o nienagannej sylwetce okraszonej swoistą fryzurą, posługujący się kataną, którą jest w stanie przeciąć przeciwnika jednym, sprawnym ruchem. Czy zastanawiałeś się kiedykolwiek co ląduje na jego talerzu? Zapewne ciężko będzie nam to ocenić, lecz w 2011 Nate Miyaki wydał pozycję literaturową o tytule: „The Samurai Diet”. Opisane są w niej tajniki, które według autora (to należy podkreślić) pozwolą osiągnąć zarówno zdrowie metaboliczne jak i wygórowaną wydajność sportową. Miyaki opiera swoje wytyczne o filozofię Bruce’a Lee – „sprawdź, oceń i skup się na tym, co skuteczne, a odrzuć to, co nie działa”, jednak dieta samuraja ma pewne założenia, których nie można łamać. Staje się przez to ciężką do przestrzegania w codziennym życiu – i tu z pomocą przychodzą nasi dietetycy, którzy skrupulatnie zaplanują każdy dzień Twojego odżywiania. „Dieta samuraja” z założenia wyklucza zboża zawierające gluten czyli pszenicę, żyto, jęczmień, produkty mleczne czy rośliny strączkowe. Przypomina więc dietę paleo, wzbogaconą o większą ilość produktów węglowodanowych – te jednak nie pochodzą ze standardowych pokarmów jak chleb czy makaron, a są to przykładowo bataty, topinambur, owoce, ryż basmati, komosa ryżowa, kasza gryczana, kasza jaglana bądź kasztany. Prawdziwy samuraj eliminuje ze swojej diety cukier i dodatki do żywności, a więc wszelakiej maści fast foody, słodycze i dania instant są mu obce.
Dieta samuraja może być ciekawą alternatywą dla osób, które przez większość życia nie zwracały uwagi na jakość i ilość pożywienia lądującego na ich talerzu, lecz chcą wziąć zdrowie w swoje ręce i oprócz zbilansowanej diety decydują się na wykonywanie aktywności fizycznej. Obfita zawartość błonnika pokarmowego, polifenoli i nienasyconych kwasów tłuszczowych obniży stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji cholesterolu LDL (tzw. „złego cholesterolu”), obniży ciśnienie krwi i poprawi gospodarkę glukozowo-insulinową [1], z drugiej strony bezglutenowe zboża wraz z batatami i innymi źródłami węglowodanów dostarczą potrzebnej energii do treningu! Wartym zaznaczenia jest poznanie nowych smaków dzięki diecie samuraja, bowiem nieczęsto w polskiej kuchni korzysta się z egzotycznie brzmiących produktów. Nasi dietetycy zapewnią Ci dowóz substancji i otworzą oczy na ciekawe kulinarne rozwiązania. Oczywiście zamiana pełnoziarnistego chleba na topinambur nie jest konieczna do uzyskania optymalnego zdrowia, lecz nowości w jadłospisie mogą dać motywacyjnego kopa, dzięki któremu wytrwamy w żywieniowych postanowieniach. Dodatkowo poszerzymy asortyment naszych półek wyrabiając sobie nawyki żywieniowe gwarantujące dobre zdrowie na długie lata! Opisana strategia żywieniowa sprawdzi się nie tylko dla świeżaków zaczynających przygodę z odchudzaniem. Równie wysokie benefity pozyskają z niej sportowcy trenujący na zawodowym poziomie, ale i osoby o niższej aktywności fizycznej chcący maksymalnie zredukować ryzyko chorób cywilizacyjnych. W jednym z badań, przestrzeganie jadłospisu opartego o zalecenia diety paleolitycznej (bliźniacze do zaleceń diety samuraja) spowodowało poprawienie wrażliwości insulinowej niezależnie od utraty masy ciała i spadku obwodu pasa [2].
Reasumując, dieta samuraja jest sposobem żywienia opartym o zasady diety paleolitycznej wzbogaconej o większe ilości węglowodanów pochodzących z bezglutenowych zbóż, owoców i bulw. Jego przestrzeganie ma zasadność wśród osób aktywnych fizycznie, ale z uwagi na wysoką gęstość odżywczą, zawartość błonnika pokarmowego, polifenoli i niski udział nasyconych kwasów tłuszczowych „samuraj” wydaje się być rozsądną alternatywą dla prewencji chorób metabolicznych.
- Jönsson T., Granfeldt Y., Ahrén B. i wsp.: Beneficial effects of a Paleolithic diet on cardiovascular risk factors in type 2 diabetes: a randomized cross-over pilot study. Cardiovasc Diabetol 2009 Jul 16;8:35\
- Lindeberg S., Jönsson T., Granfeldt Y A. i wsp.: Palaeolithic diet improves glucose tolerance more than a Mediterranean-like diet in individuals with ischaemic heart disease. Diabetologia 2007 Sep;50(9):1795-807
Przy tworzeniu tekstu pomagał dietetyk Arkadiusz Matras.
